Ωδή στον έρωτα (ποίηση)

Έρως έρως έρως έρως (δις)

Τα στομάχια κατουράς,
το μυαλό το βάζεις μύξες,
την αλήθεια δεν ζητάς,
μα η κοιλίτσα θέλει πίττες.
(ρεφρέν)

μα η κόλαση δεν υπάρχει,
ο έρως φτάνει παραφτάνει.

Και η σκέψη όλο γεμίζει,
με ψεύτικα μελτέμια,
το κεφάλι σου γυρίζει,
μα χρειάζεσαι τα γκέμια.

Τα στομάχια κατουράς,
το μυαλό το βάζεις μύξες,
την αλήθεια δεν ζητάς,
μα η κοιλίτσα θέλει πίττες.
(ρεφρέν)

Φταίει μήπως ή άνοιξη ;
φταίνε τα καρπούζια που’ναι στο χακί ;
Φταίει μήπως η απόριψη,
που ο καθένας θα την βρεί ;

Τα στομάχια κατουράς,
το μυαλό το βάζεις μύξες,
την αλήθεια δεν ζητάς,
μα η κοιλίτσα θέλει πίττες.
(ρεφρέν)

Ραταταράτας